GESLOTEN: DE WATERRAAF VLIEGT NIET MEER:
Had je het nog niet gehoord? Helaas is De Waterraaf gesloten: op 6 oktober vierden we onze laatste, prachtige dag.
WE KWAMEN, ZAGEN, OVERWONNEN…
EN VERLOREN
We vlogen met De Waterraaf op in de meest onwaarschijnlijke tijd: midden in corona. In een periode van polarisatie en je niet thuis voelen, startten we een stuk fietsen buiten de drukbevolkte wereld een buitenplaats. Een vrijplaats. En vooral: een plek waar iedereen welkom is.
Toen we open konden met onze eerste Ravenavonden gingen we volle bak voor rijke smaken en de gastvrijheid van een thuishaven. We zijn zo dankbaar dat mensen dat waardeerden: razendsnel klapte ons reserveringssysteem vol en veel sneller dan we mochten dromen stond de eerste juichende recensie in de krant, over ‘Het gevoel welkom te zijn, meteen bij binnenkomst’, over ‘subtiel gerookt’, een ‘fris twinkelend lentegevoel’, ‘topkwaliteit’, visie en lokaal. Over dat we op onze borden de tekst ‘De mooiste dingen zijn verstopt’ hebben gedrukt, omdat we daarin geloven, en dat die tekst al etend langzaam zichtbaar wordt. Over dat het bij ons niet uitmaakt waar je vandaan komt, op wie je valt, wat voor kleding je draagt: Iedereen is welkom hier. De culinair recensente schrijft ook: ‘Ongekend van smaak’. En dat de mooie dingen inderdaad verstopt zijn. ‘In dit geval in de jachthaven van Nauerna, want De Waterraaf is een mooi ding.’
We waren stil.
Eventjes maar, want we moesten snel weer aan de bak. In een corona lockdown erna waren we als enige restaurant in Nederland ‘open’: we serveerden full-blown diners op dobberende bootjes die zo hartelijk aan ons beschikbaar waren gesteld door de Jachthaven en vaste gasten. Want bootjes verhuren en gerechten bezorgen: dat mocht wel!
De daarop volgende clip waarin we een ‘Winkel voor Gebakken Lucht’ openden werd door honderdduizenden mensen bekeken en luidde het einde van de lockdowns in.
Er volgde een lange reeks hoogtepunten: al die prachtige Surinaamse avonden met de Surimams (en DJ Johan, die soms de neiging had er een Surinaamse dance party van te maken), chef Funda hoog opgetild op een stoel met gedichten op de Turkse avond, Oostenrijkse wijnavonden, Franse chanson diners, IJslandse brei (!) avonden, wildavonden met jager Gerrit, en een lange muzikale estafette van Sunday Sessions vol artiesten o.l.v. zanger en host Chris. En nog veel, veel meer.
We zouden bijna vergeten dat we vorig jaar nog in de nationale horecaprijzen verkozen werden tot beste restaurant van de streek. Met een gouden wimpel, dankzij de 9+ gemiddelde gastrecensie.
Groot genot deze jaren was the rise van onze chefkok Sepp: ooit leerling van Syl en nu klaar voor een volgende stap. Wat prachtig dat we met en voor hem de compleet unieke Vrolijke Botsinkjes menukaart mochten ontdekken, waar elk gerecht een happy clash is tussen twee culturen. En vooral: dat onze gasten daar jarenlang zo van hebben genoten!
En niet alleen the rise van Sepp trouwens: ons hele team hebben we zien groeien, daar op die bijzondere plek aan het water. Sommigen kwamen als 14-15-jarigen in hun eentje, met knikkende knietjes binnen, en vlogen een paar jaar ouder, wijzer en met een bak vol mooie vriendschappen weer uit.
Maar je voelt ‘m temidden van al dit moois misschien wel aankomen: er is ook droevig nieuws. We redden het niet om De Waterraaf te laten blijven vliegen. Corona, energieprijzen, inflatie, de uitval van onze geliefde raaf Chantal, horeca in het algemeen (zie de faillissementsgolf die nu rondgaat): allemaal dingen waar we onze gasten niet mee willen lastigvallen. Maar die ons ook niet in de koude kleren gaan zitten. Zeker nu inmiddels de plek waar we vóór De Waterraaf startten met restaureren – Jongwijs – al een tijdje up and running is. Het lukt ons niet om beide plekken door deze taaie tijd te loodsen.
Dus we stoppen. Moeilijk, maar noodzakelijk. We willen jullie allemaal enorm bedanken voor jullie ongelofelijke enthousiasme, die deze plek echt heeft gemaakt tot wat het kon zijn. Het is een plek – en vooral: een groep vol vreemde vogels – die wij nooit meer gaan vergeten. We zijn verdrietig, maar bovenal trots op ons team en gasten, en dankbaar dat we dit mochten meemaken.
En bovenal, waar je ook gaat: laat je vleugels wapperen!
Liefs, Team Waterraaf
PS: heb je nog Waterraaf kadobonnen? Van harte welkom om die te komen verzilveren bij Jongwijs, even verderop.
Sinds 2021
Jep, De Waterraaf is in 2021 geboren. Een jaar waarin corona en de gevolgen daarvan volop voelbaar waren, overal en bij iedereen. Wij dachten: we hebben een keuze. We trekken ons bang terug in een hoekje, of we kiezen voor vol vertrouwen in de toekomst. Het werd dat laatste.
Wat ons die moed heeft gegeven? Onze familie en vrienden. Dat zij vanaf het allereerste begin achter ons hebben gestaan deed het ‘m. En hoe verder we kwamen, hoe meer mensen zich aansloten. Teamleden, havenmannen, bijzondere makers, vreemde vogels en gelukkig ook: gasten. Heel veel gasten. We zijn raventrots op de groeiende Waterraaf familie. En op dat we gaandeweg zelf een symbool werden voor het vertrouwen waarvoor we kozen.
